هنگامیکه فرشته پیام الهی را به زمین حمل می کرد مسرور بود.
مژده ی مادر شدن می داد ریحانه را و ابراهیم خلیل خبر میلاد فرزندی صالح را دریافت می نمود:

وَامرَأتُهُ قائِمَةٌ فَضَحِکَت فَبَشَّرناها بِاِسحاقَ وَ مِن وَراءِ اِسحاقَ یَعقوب.71 هود

بت شکن پیر متعجب گشت و روح ریحانه خرسند!
گفت من مادر می شوم در حالیکه سالخورده ام و شوهرم نیز پیر و فرتوت است؟ پاسخ شنید:

قالوا أتَعجَبینَ مِن اَمرِ الله
رَحمَتُ اللهِ وَ بَرَکاتُهُ عَلَیکُم أهلَ البَیتِ إنَّهُ حَمیدٌ مَجیدٌ.73 هود 

                                         *****

از ماهها پیش می دانست، بار اولش نبود. اما متفاوت می نمود.
آثارش در ظاهر هویدا نبود.ترسان از اینکه حامل پسری باشد طفل را چون کودکان دیگر.... 
آن زمان که موسی کلیم الله جهانیان را سلام داد،
ریحانه سر خم کرد و شبنم اشک از گلبرگ غم چکاند.

وَ اَوحَینا اِلی اُمِّ موسی أن أرضِعیهِ فَإذا خِفتِ عَلَیهِ فَألقیهِ فی الیَمِّ
وَ لا تَخافی وَ لا تَحزَنی إنّا رادّوهُ إلَیکَ وَ جاعِلوهُ مِنَ المُرسَلینَ.7 قصص

شیره ی وجودش را به او خوراند،در صندوقش خواباند،
بوسه ی مهر بر پیشانیش نشاند و با روحی سرشار از یقین او را به دست زلال آب سپرد
و دست ریحانی دیگر از نهر گرفتش و مرگ را از او راند. آنقدر لطیف و پاک بود
که خداوند هیچ کس را لایق نوازشش ندانست و هیچ شامه ای یارای بوییدن ریحانه را نداشت.

                                         *****
 
پس روح در فرشته ی وحی دمیده شد.خداوند امین تر از جبرئیل نیافت در زمین و آسمان و ریحانه را به او سپرد و عرشیان را نوید پیامبری جاوید داد.
اکنون مریم فراموش شده، با طفلی در بطن
کنار نخل خشکی تکیه زده؛
از باری تعالی یاری می طلبد
برای آب، برای قوت:

فَناداها مِن تَحتِها ألّا تَحزَنی
قَد جَعَلَ رَبُّکِ تَحتَکِ سَریّا.24 
وَهُزّی إلَیکِ بِجزعِ النَّخلَةِ
تُساقِط عَلَیکِ رُطَباً جَنیّا.25 
فَکُلی وَاشرَبی وَقرّی عیناً
فإمّا تَرَیِنَّ مِنَ البَشَرِ أحَداً
فَقولی إنّی نَذَرتُ لِلرّحمانِ صوماً
فَلَن اُکَلّمَ الیومَ إنسیّاً.26 مریمَ

نوشته شده توسط : نرگس

نظرات ديگران [ نظر]