و بار دیگر اشک میریزیم برای روح ریحانه ای دیگر.ریحانه ای که 
مهدی موعود او را الگوی خود معرفی کرد.سالها پیش در خانه ای
کوچک  اما با انسان هایی بزرگ ریحانه ای در بستر بیماری از دنیا
رفت.او که به روح بزرگش گفت:به تو دروغ نگفتم.خیانت نکردم.
در هیچ امری تو را نافرمانی ننمودم....روح همراهش ناراحت و
اندوهگین او را به سینه چسباند و هر دو با هم گریستند.او گریست.
نه از ترس مرگ ،برای روحش گریست؛برای علی.آخَر می دانست
بعد از او علی تنهاست و مظلوم.او می دانست بر سرروحش
چه خواهد آمد.و روحش برای از دست دادن چنین ریحانه ای چه
طور صبر کرد؟که فقط خدا می داند.ما نیز باید بگرییم.نه برای
ریحانه ای که نیست بلکه برای خودمان که حتی یک بعد اخلاقی
او را نتوانستیم عمل کنیم در حالی که ادعا می کنیم الگوی ماست.
ریحانه ای که درباره اش گفته شده:لولاک ما خلقت الافلاک.
او که نورش قبل از تولدش در عالم امکان متولد شد و هر کسی
با قسم به نور او رهایی یافت.آری ریحانه ی پیامبر اسلام خوب
ریحانه ای برای علی بود. و الحق که علی نیز روح خوبی برای زهرا بود.

                                           

                    اللهم ارزقنا شفاعة فاطمة الزهرا(س)

نوشته شده توسط : نرگس

نظرات ديگران [ نظر]