تابستونم رسید.خیلی ها کلاسهای تابستونی اسم نوشتن و با کلی ذوق صبح ها از خواب پا می شن و میرن سر کلاس،دقیقا همونایی که تو طول سال برا بیدار کردنشون از خواب کلی باید انرژی صرف می کردن.بعضیا هم که هنوز امتحاناتشون تموم نشده(مثل من و امثال من)برنامه ریزیاشونو کردن.
اما جای افسوس داره وقتی یه کم نگاه می کنیم و میبینیم کلاسای موسیقی و طراحی و نقاشی و سفال گری و..... پر شده و جایی برا اونایی که یه ساعت دیر اومدن نیس و در مقابل.... .هیچ فکر کردین و کردیم که کلاسای قرآن چه نقشی تو زندگی تابستونی بچه ها داره؟
بچه ها کلاس سفال میرن چون گل بازی دوس دارن اما هنوز از خدایی که اونارو از گل ساخته حرفی نشنیدن.جای تاسف داره وقتی حرف از کلاس قرآن میاد پدر و مادرا میگن:اون که همیشه هست بچه ها یه تابستون دارن،بزار نفس بکشن.کتابی که از صدراسلام به خاطر جمع آوری و نگه داریش کلی ها جون خودشونو دادن حالا نفس گیر شده.بغض گلومو میگیره وقتی تعداد شاگردهای کلاس قرآن رو میبینم.یعنی ما آدما تابستونا هم وقت نداریم با خدا دو کلوم صحبت کنیم؟؟؟ وقتی خدا میگه:
اگر هر آینه می دونستید که چه قدر برای حرف زدن با شما مشتاقم از شوق،جون میدادید. .... .
و ما انسانهای مغرور....

نوشته شده توسط : نرگس

نظرات ديگران [ نظر]